کد مطلب:50316 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا وچگونه مي توان به ائمه(ع)توسل جست؟آيا توسل ريشه قرآني دارد؟

توسّل يعني كسي را در پيشگاه خداوند شفيع قرار دادن. البته آدمي مي تواند و مجاز است كه مستقيماً از خداوند حاجت خود را بخواهد؛ ولي اگر بتواند در اين مسير دعاي ديگران - به خصوص مقرّبان به درگاه الهي را نيز همراه خود سازد، احتمال تأثير فزون تري در كار خواهد بود. ولي اگر خداوند به طور كلي فراموش گردد و تنها وسايط ديده شوند، بديهي است كه اين امر با آموزه هاي ديني و قرآني سازگاري ندارد. در مورد توسل نيز رجوع كنيد به كتاب : «آئين وهابيت»، جعفر سبحاني. الف) در رابطه با چگونگي توسل به اهل بيت(ع) مي توان گفت كه امري بسيار آسان همگاني و هر زماني است. هر كسي مي تواند در هر حالي حاجت خود را به آنان عرض نموده و از آنان شفاعت و وساطت بين خود و خداوند را بخواهد. اما آدابي مانند خواندن برخي از دعاها و زيارات و... در جهت توجه بهتر و بيشتر و كمال بخشيدن به آن است و الزامي ندارد. ب ) اما اينكه چرا به آنان توسل مي جوييم علت هاي مختلفي دارد: اولا: خداوند در قرآن فرموده است: {A{/Bوَ اِبْتَغُوا إِلَيْهِ اَلْوَسِيلَةَ{w7-10w}{I5:35I}/}A}؛{M به سوي خداوند وسيله برگيريدM}، {V(مائده آيه 25)V}. اين وسيله مي تواند اعمال صالح باشد و مي تواند شخص صالح و وجيهي باشد. زيرا انسان آلوده و گنهكار چون از ساحت قرب الهي دور است با استشفاع از محبوبين درگاه خدا تضمين بهتري براي درخواست خود مي يابد. در قرآن نيز آياتي در مورد توسل به اوليا آمده است. فرزندان يعقوب هنگام پشيماني از گناه خود به يعقوب(ع) گفتند: {A{/Bيا أَبانَا اِسْتَغْفِرْ لَنا{w2-5w}{I12:97I}/}A}؛{M اي پدر! تو براي ما طلب آمرزش نماM}، {V(يوسف آيه 97)V} در آيه ديگر مي فرمايد: {A{/Bوَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اَللَّهَ وَ اِسْتَغْفَرَ لَهُمُ اَلرَّسُولُ لَوَجَدُوا اَللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً{w10-26w}{I4:64I}/}A}؛{M اگر به هنگام ستم برخويش نزد تو آيند «اي پيامبر» و استغفار كرده و تو نيز براي آنان استغفار كني خدا را توبه پذير و مهربان خواهند يافت»M}، {V(نساء، آيه 64)V}. ثانيا: خداوند عنايت دارد كه در مراحل گوناگون و به طرق مختلف انسان ها به افراد برگزيده و الگوهاي راستين توجه يابند تا از اين طريق راهي به سوي تربيت درست بيابند و اين يكي از همان راه هاست. ج ) فرق توسل به ائمه(ع) و معبودهاي ساختگي آن است كه : استشفاع كنندگان به آن معبودها آنها را عوامل مستقل و تصميم گيرنده در عرض خداوند به حساب مي آورند و اين شرك است. ولي به اعتقاد ما نقش ائمه و انبيا(ع) و اولياي الهي شفاعت اذني است. يعني آنان با اذن خداو طبق خواست او به مدد مددجويان مي شتابند. چنين ديدگاهي هرگز مستلزم شرك نيست. زيرا اراده ائمه(ع) را در طول اراده خدا و مجراي همان قرار مي دهد نه مستقل از آن. از توضيح فوق اشتباه وهابيون كه شيعه را در اين زمينه متهم به شرك مي كنند به خوبي روشن مي شود.